Een kort nachtje want om 6:45 uur moesten de grote koffers in de hal klaarstaan. Die worden alvast in Takayama bezorgd, de stad waar we pas morgen slapen. Omdat we morgen een deel van de reis met de shinkansen gaan (hoge snelheidstrein) en daar geen grote koffers in mee mogen is voor deze oplossing gekozen. Dit zal nog vaker gebeuren.
Na het prachtige zonnige weer van afgelopen dagen was het jammer dat het vanmorgen miezerde. Temeer omdat Mount Fuji vandaag op het programma stond. Voor ons misschien wel het hoogtepunt van deze reis. We moesten even wachten met instappen omdat alle stoelen gedraaid moesten worden. In Japan rijd je altijd vooruit in de trein. Dat betekent dat ze de stoelen altijd in de rijrichting zetten. Grappig om te zien hoe dat gaat. Overigens: na elke rit wordt de trein helemaal schoongemaakt. Tja NS…
Gelukkig klaarde het weer op tijdens de treinreis. De lucht brak open, de zon kwam door en de hele groep werd steeds enthousiaster. Pas na ongeveer anderhalf uur rijden leek de bebouwing van Tokyo op te houden. Wat een gigantische stad is het toch. 14 mln inwoners in Tokyo zelf, 32 mln inwoners in wat men noemt ‘groot Tokyo’. Hoe verder van het centrum vandaan hoe meer huizen ipv flats. En ook wat groen tussen de huizen, al hebben de meeste maar een piepklein tuintje.
Inmiddels konden we vanuit de trein de top van Mount Fuji zien. Kippenvel. Zeker met de zon op de witbesneeuwde top. Gaandeweg ontstonden wat nieuwe wolken om de berg dus het bleef spannend wat we straks zouden zien. Uit de trein overgestapt in een boemeltje dat zigzaggend omhoog ging. Zigzaggend wil zeggen geen haarspeldbochten maar telkens vooruit-achteruit-vooruit-achteruit omhoog. Het is een van de steilste spoorbanen ter wereld. Het verbaasde me dat de trein zo steil omhoog kon. Het laatste stuk omhoog ging tegen 25% maar dat deden we dan ook met een tandradbaan. De slot etappe was een kabelbaan van waaruit we Mount Fuji zouden kunnen bewonderen. Halverwege was een uitkijkpunt gecreëerd met 3 restaurants en wat winkeltjes. De hit daar was zwarte eieren. Omdat het uitzichtpunt naast een zwavel mijn lag werden de eieren 60 minuten op 80 graden verwarmd met warmte van de mijn. Dat kleurde de schaal zwart maar verder bleven het gewoon hardgekookte eieren.
Inmiddels was de bewolking dermate toegenomen dat Mount Fuji helemaal niet meer te zien was. Het was ook koud en een straffe wind maakte het buiten onaangenaam. Dus trokken veel bezoekers naar binnen voor een lunch. Daarbij werd het zicht steeds minder, nog ongeveer 30 meter. Geen Mount Fuji vandaag helaas. Teleurstellend. Natuur valt niet te dwingen, zelfs niet door de NRV… Verder naar beneden dus maar met de kabelbaan slingerend door de wind en in dichte mist. Beneden was het zicht wel goed, zolang je maar niet omhoog keek. Door het slechte weer ging de geplande boottocht (met een piratenschip) over het meer niet door. Zo hard woei het toch niet vonden wij. Maar ja, als dochter van een kapitein ben je voor een beetje wind niet bang. Dan maar met de bus meteen naar het hotel. Een mooi hotel met typisch Japanse kamers: tatami vloer, hout met rijstpapieren deuren en elke kamer een eigen onsen. Daar hebben we lekker gebruik van gemaakt. Een onsen is zeg maar de Japanse variant van de sauna. In 40 graden warm water heerlijk ontspannen. Als klap op de vuurpijl besloten we de dag met een gezamenlijk diner in het hotel. Haute Cuisine hoor! Het was vrij vertaald Japans gourmetten op hoog niveau. Heel lekker en gezellig.
Geef een reactie