Het ontbijt was weer prima en daardoor konden we weldoorvoed onze laatste dag in Japan gaan beleven. Door een licht regenbuitje op naar Osaka, in de shinkansen eerst tot aan Himeji. Daar staat sinds eeuwen het Witte Kasteel. Al vanaf het station te zien tegen een bewolkte maar droge lucht. Hoe dichter we kwamen, hoe mooier het werd. Het kasteel wordt beschouwd als het mooiste van Japan. Wij snappen dat. Het ligt op een heuvel en via een wirwar van paden tussen de buitenmuren was het kasteel moeilijk aan te vallen. Dat zagen we pas later overigens, eerst genoten we van het zicht. Veel grote kersenbomen in volle bloei maakten het tot een fotogeniek plaatje. De lucht brak steeds meer open en eenmaal binnen de muren werd het kasteel nog indrukwekkender. Hoog, krachtig, trots en mooi stond het daar. Wat indrukwekkend! Op onze sokken gingen we naar binnen. Met ons vele anderen waardoor elke verdieping hoger de file verder toenam. Er werd zelfs omgeroepen dat het zo druk was dat ze limiet gingen stellen aan het aantal bezoekers. Omdat de inrichting erg kaal was besloten we weer naar beneden te gaan en de top de top te laten. Terug buiten scheen de zon en werd het kasteel nog witter en de bloesems nog mooier van kleur. Wat een perfecte timing!
Steeds omkijkend naar het kasteel liepen we terug naar het station. Na nog wat gekocht te hebben voor Tom en Novi ging het per Shinkansen naar Osaka zelf. In de regen! Wat een mazzel hadden we toch. In droog Osaka belandden we in een uitgaanswijk bij de Osaka Tower. Druk, neon, schreeuwerig en on-Japans vies en rommelig. Wat een contrast met het kasteel. Voor het hotel nam Bas afscheid: morgen wacht hem een nieuwe groep in Tokyo. Wat een aardige man en wat heeft hij het goed gedaan!
Op de gok aten we in een Japans restaurant ‘schotel A’ en ‘schotel B’. Heerlijk! Een gezellig praatje met een paar groepsgenoten maakten de avond goed.
Morgen om 8 uur vertrek, om 12 uur vliegen.
Geef een reactie