Zonder in details te treden, Hans is niet onder de indruk van de Japanse wc’s. Een verwarmde bril voelt minder fris aan dan een koude. Het beetje spoelen zodra je zit is leuk maar wat voegt het toe? Het spoelen na de lozing voelt raar aan en heeft slechts een beperkt effect. Om te drogen moet je wc papier gebruiken: dat wordt dus nat waardoor je vingers er doorheen steken. Na het opstaan spoelt het toilet door met heel veel water en lawaai. Liever de Hollandse pot!
Er stond vandaag niets op het programma. Een rustdag dus die ieder vrij kon invullen. Hans besloot om ’s ochtends in het hotel te blijven om zijn enkels rust te gunnen. Marika ging met een groepsgenote naar het Filosofenpad: een uur met de bus om bij een tempel en zen tuin een pad van 1,5 km te lopen. Het pad was geheel overdekt met…. kersenbloesem! Vol in bloei. En omdat ze de tijd aan zichzelf hadden gaf dat een rustgevend en opwekkend gevoel.
In de middag gingen we op souvenir jacht. Over de Nishiki markt ‘want daar moet je geweest zijn’. De markt is een ellenlange stoep, overdekt, met aan weerszijden allemaal winkeltjes. Grove schatting: 75% eettentjes, 20% souvenir winkeltjes en de rest was amper de moeite (kleding en schoenen). Op de stoep was de bevolkingsdichtheid 6 personen per m2. In tegengestelde richting lopend. Maar je moet er geweest zijn nietwaar? Wonder boven wonder lukte het ons om te kopen wat we zochten. Wij een zorg minder. Hopelijk vindt iedereen thuis het leuk.
Via een tussenstop in het hotel gingen we naar het Kyoto Station. We wilden daar de Sky Walk lopen, boven in het gebouw. Dat deden we eerst met daglicht, waarbij de Kyoto Tower mooi in beeld kwam. Na het Italiaanse diner (met Laguiole bestek) en een Starbucks toetje herhaalden we de Sky Walk, nu in het donker. De Tower was rood wit blauw verlicht en stak mooi af tegen de donkere avondlucht. Per volle bus terug naar het hotel. Te vroeg uitgestapt maar dat mocht de pret niet drukken.
Geef een reactie