Na zo’n beetje de klok rond geslapen te hebben was Hans weer fit genoeg om mee te gaan naar Nara. Met een uur durende treinreis naar de oudste stad van Japan en ooit even de hoofdstad. Mooi en oud, dat typeert Nara. Het wordt gezien als de bakermat van de huidige cultuur. Ons doel hier was het bezoeken van Todai-Ji, als onderdeel van een groot park. Eerst door een grote houten poort met 18 pilaren van 20 meter hoog. Dan aan het einde van een laan door weer een poort waarna je oog in oog staat met Daibutsu-den. Verbluffend. Echt verbluffend. Het is het grootste houten gebouw ter wereld. Dat alleen al zegt veel. Maar het ligt mooi en is een prachtige tempel. Als mieren liepen de mensen er rond. Vroeger stonden aan weerszijden twee pagodes van elk 100 meter (!!) hoog. Die zijn verloren gegaan. Men overweegt om ze opnieuw te bouwen. Graag wat ons betreft, we komen er voor terug. In de tempel zit een bronzen Daibutsu beeld. Ook groot: alleen al de oren zijn 2,5 meter lang. Met zoveel toeristen hing er geen gewijde sfeer maar iedereen was duidelijk onder de indruk. In een hoek achter het beeld was een paal met een gat erin. Door daar doorheen te kruipen zou je een plaats in het boeddhistische paradijs verwerven. Jammer dat er een paar te grote mannen dat niet haalden…
Na een korte lunchpauze liepen we naar Kasuga Jinja. Een shrine met 870 bronzen lantaarns waarvan een deel brandde in een donkere ruimte: mooi! Langs het pad naar de shrine stonden ook nog eens ontelbare stenen lantaarns. Naar men zegt 1800. Op het hele terrein liepen reeën los rond. Ze worden beschouwd als een soort engelen. Zo gedroegen ze zich niet. Vooral uit op voer keken ze je het koekje of ijsje uit je mond. Ik zag een ree zelfs aan de rok van een ijsje etende vrouw trekken! Met 1300 reeën waren ze ook niet te negeren, ook niet als ze schattig tussen de stenen lantaarns stonden te bedelen om voedsel.
Op de terugweg stopten we onderweg voor het bezoeken van de Fushimi Inari Taisha. Het is een groot, tegen een berg gebouwd Shinto heiligdom. Eerst door een grote Tori (oranje poort) omhoog naar de shrine. Vandaar verder omhoog door een tunnel van ongeveer 1000 Tori. Sommige stukken grotere poorten, andere stukken kleiner. We zijn niet helemaal tot boven gelopen. Gebrek aan tijd helaas. Op de achterkant van de Tori staan allerlei Japanse tekens. Dat leek heel wijs en filosofisch maar het waren de namen van de schenkers van de betreffende poort. Meestal bedrijven.
’s Avonds sushi gegeten in een restaurant in een groot winkelcentrum op de 8e etage. Het eten werd naar de tafel gebracht met de ‘Shinkansen Bullet Express’. Zo snel ging hij niet maar leuk was het wel. Helaas sloten ze vroeger af dan aangekondigd dus in het hotel nog wat yoghurt gegeten.
Geef een reactie